چرا برخی در زمانه ما برای گربه و سگ و حیوانی میگریند ولی دلشان برای برادران دینی و یا انسانهای مظلوم عصر خویش لحظه ای نمیسوزد!

به نام خدای مهدی عج

---

---

برخی در زمانه ما برای گربه و سگ و حیوانی میگریند ولی دلشان برای برادران دینی و یا انسانهای مظلوم عصر خویش لحظه ای نمیسوزد و گاها اگر بتواننند زخم زبانی هم میزنند.
از آنها باید پرسید اصلا دین به کنار
پس جایگاه ادب و اخلاق ایرانی تان که به آن مینازید به کجا رفته؟
بنی‌آدم اعضای یک  دیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عـضوی به‌درد آورد روزگار دگر عضوها را نـماند قرار

در روایت است که فضیل بن یسار به امام صادق(ع) عرض کرد که آیا حبّ و بغض از نشانه های ایمان است؟ آن حضرت فرمود:

 «هَلِ الإیمَانُ إلَّا الحُبّ وَ البُغض»[1]

آیا ایمان چیزی جز دوستی و دشمنی است؟

حبّ و بغض که در روایات اسلامی اساس دین و ملاک ایمان دانسته شده است، انگیزه ای درونی و صائقه ای قلبی است که انسان را در عمل با دوستان خدا همراه می سازد و با دشمنان دین به پیکار وا می دارد. امام باقر(ع) فرمودند:

 «إذَا أرَدتَ أن تَعلَمَ أنَّ فِیکَ خَیراً فَانظُر إلَی قَلبِکَ فَإن کانَ یُحِبُّ أهلَ طَاعَة اللهِ وَ یُبغِضُ أهلَ مَعصِیَتِهِ فَفِیکَ خَیرٌ وَ اللهُ یُحِبُّکَ وَ إِن کَانَ یُبغِضُ أهلَ طَاعَة اللهِ وَ یُحِبُّ أهلَ مَعصِیَتِهِ فَلَیسَ فِیکَ خَیرٌ وَ اللهُ یُبغِضُکَ وَ المَرءُ مَعَ مَن أحَبَّ»[4]

اگر می خواهی بدانی که در راه خیر گام بر می داری، پس به قلبت بنگر! چنانچه دوستدار اولیای خداست و بغض گناهکاران در آن است، بدان که در تو خیر است و خدا هم تو را دوست دارد. اما اگر در قلب تو کینه ی اهل طاعت خدا و محبّت گناهکاران وجود داشته باشد، در آن صورت در تو هیچ خیری نیست و خدا تو را دشمن دارد و آدمی با کسی محشور می شود که او را دوست دارد.

همچنین، امام صادق(ع) ملاک دینداری را دوستی و دشمنی در راه دین معرفی کرده است، آنجا که می فرماید:

 «کُلُّ مَن لم یُحّبُّ عَلَی الدّیِنِ وَ لَم یُبغِض عَلَی الدّینِ فَلَا دِینَ لَهُ»[5]

هر کسی که دوستی و دشمنی اش در راه دین نباشد، او را دینی نیست.
https://hawzah.net/fa/Article/View/93623

---